به اندازه ی همه ی مجنون ها پریشانم وآشفته
نمیدانم چه وقت طلوع خواهی کرد
چه وقت آرامش برقرار خواهد شد
و در آن لحظه ی بهشتی چه گلی غنچه خواهد کرد
این پیشانی جز به امید ظهورت از خاک برداشته نمی شود
می دانم که آمدنت زیاد دور نیست
دلم این را می گوید
اما
تو هم ای مولای عاشقان
بگو از کدامین جاده می آیی
تا
چشمانم را
سنگفرش قدم مبارکت بنمایم...
(اللهم عجل لولیک الفرج)
نوشته شده در پنج شنبه 90/2/29ساعت
7:54 عصر توسط نفیسه نظرات ( ) |
آخرین مطالب
| Design By : RoozGozar.com |
